انگاری که شب چادر ماه و از روی سرش می کشه
و می بره ...
بعد می ره و تا سپیده ی صبح تا می تونه ستاره جمع میکنه و
دم دمای صبح دیگه رفته
ماه لخت و پتی وسط آسمون می مونه تا فردا شب!

روزا دست شب تو دست ستاره هاست...