روز دوم

انگار که در سکوت و لبخند التماس کنی/بعد آهسته کمرنگ و کمرنگتر/به آبی کمرنگ میزنم از بنفشی/سرخی کمی دارم پیشکش لب‌های سرخت/ سیاهی‌‌ کمی برای آرامش خاطر/ شب ها و روزهایم همه ناقابل در مقابل گوشه‌ی چشمت/گونه‌ی زردم نه از ضعف دوری به خدا از هوای اینجاست/ همه رنگ دارم/ چه رنگ خواهی؟/ چشمهایت شبهای تنهایی را به آتش میکشند/ خوابهای صورتی‌ام مملو از طعم‌ات/ بوی توت فرنگی‌های تمام نشدنی و شراب‌های کهنه/شعرهایم میریزد روی موکت موقع رفتن لگد میشود/انتظار ابدی سرنوشت من شده/تا به سر میاد دوباره از سر شروع میشه!