پنیر روی ماکارونی من

یک چیز عجیبی کشف کرده‌ام...

یک قسمت از خودم که عاشق بچگی کردن است و هر روز هم دارد تب‌اش بالا میگیرد...یک قسمتی که فرفره‌اش را برمیدارد و توی خانه دور افتخار میزند و قه قهه می‌زند.خوشحال و سرخوش و بیخیال است. عاشق است. نگران نیست و همه چی را خوش دارد.مطمئن از آینده و تصمیماتش است و احساس مفید بودن و موفقیت دارد.توی آیینه به خودش لبخند میزند احساس سیندرلا بودن می‌کند. زیر لب آواز میخواند و یواشکی وقتی کسی حواسش نیست روی صندلی قر میدهد. یک شادابی عجیبی که گاهی بالا میزند و تو هم بیشتر از هر کسی شاهدش هستی از همان‌هایی که توی سیرک یا توی پارک توی وجودم هست... 

و یک چیزی که بین ما بماند...

تو دلیل بودنش و جان گرفتنش هستی.

تو نسخه‌ای از بهترین شیرینی‌هایی هستی که تا به حال خورده ام.

این را قبلا هم گفته بودم!