سپرده بودم با خودم که اگر سپری شود  این ایام غم و رنج چنان کنم با تو که او با من کرد...

اولین بار که درست حسابی سعدی خواندم را یادم هست، چون خیلی دور نیست.
درگیرش شدم چون سعدی را باید بزرگ شده باشی تا بدانی...

باید سرد و گرم روزگار را بچشی تا بفهمی چه رفته بر سرت، بر سرش...

بعد گریستم، ساعت ها...

روزها و سال ها...

هنوز قلب من را فشار میدهد.
سعدی زبان ملت است. ( به نظر بنده)