ایلیا

طوفان آمده و رضا را با خود برده.

من دو سه باری دیده بودمش، نزدیک نبودیم. ولی دیده بودمش.

مستی اش را دیده بودم.

حالا دیروز بوده و امروز نبوده.

دیروز ا ًبرین مارتل هم بوده و امروز نیست.

مخش له شده شاید، درخت خودش را پرانده، رسانده و انقدر فشار داده که دیگر چشم‌هایش ندیده.

عزراییل ایستاده بوده، می‌خندیده که عجب طوفان احمقانه‌ای.
دوستش هم بوده، با هم می‌خندیدند.
 و بعد عین کوه دو دستی فشار داده تا خورد شده و بلند بلند فریاد زده:

ایلیــــــــــــا
ایلیــــــا

...

و ایلیا دستش را گرفته.