برای تو

عشق ما دهکده ای است که هرگز به خواب نمیرود.
نه به شبان
              و نه به روز

و جنبش و شور حیات
یک دم در آن فرو نمینشیند.

هنگام آن است که دندانهای تو را
                                              در بوسه ای طولانی
چون شیری گرم
بنوشم.


تا دست تو را به دست آرم
از کدامین کوه میبایدم گذشت
                                                          تا بگذرم.
از کدامین صحرا
از کدامین دریا میبایدم گذشت
                                                          تا بگذرم.


روزی که به چنین زیبایی آغاز میشود
از برای آن نیست که در حسرت تو بگذرد.
تو باد و شکوفه و میوه ای ، ای همه‌ی فصول من!

بر من چنان چون سالی بگذر
تا جاودانگی را آغاز کنم.

*: