و اینجا جاییه که هر چند وقت یه بار میام و یه کنجش می‌شینم!

جای خلوت ساکت، آروم ، کم‌رفت و آمد... ولی تنهایی نداره، چون تو هم سر میزنی...

میشه گفت یه اتاق امن برای من  با حضور تو.

قشنگه... برام جا داره ... هر چقدر که بخوام حرف بزنم  ، همشو میشنوه...

همشو نگه میداره و هر وقت بخوام بهم نشون‌میده!

رو تمام دیواراش می‌نویسم و اون همیشه دیوار سفید داره.

فکر کنم از اون آدمهاییه که صبرش هیچ وقت تموم نمیشه.

توش از خودم می‌نویسم... از تو می‌نویسم... برای تو می‌نویسم...

گاهی شاکی ام و فحش میدم...

گاهی خوشحالم و شعار میدم.

گاهی  فقط خط خطی می‌کنم.

گاهی هم هیچی نمی‌نویسم!

میام این‌گوشه می‌شینم... نگاش میکنم... بعد در را می‌بندم و میرم...

تمام وسوسه‌های نوشتن منو میدونه...

و هزار تا چیز دیگه که تو دلش برات مخفی کرده ... پر از چیزای قشنگ.