so late

دلم برای تکرار یک لحظه‌هایی تنگ شده.
دلم نه برای آدم ها ، برای حس هایی که آدم ها میدادن تنگ شده.
دلم برای خودم تنگ شده. نه اینی که الان شدم ، اونی که بودم.
دلم برای مرور خاطره ها تنگ شده.
دلم برای ایجاد خاطره ها تنگ شده.

من نمیگم از اینا چی خوبه یا چی بده. فقط میگم که دلم برای یه چیزایی تنگ شده.

امروز توی بغل مامانم نوازشی که دلم براش تنگ شده بود و مرور کردم. نوازش مامانم...خانواده...

بیا با هم یه چیزایی مرور کنیم...
--------------------------------------------------------
طبق تعریف کلیه ی آدم ها برنده شدن یعنی رفتن و رسیدن.تعریف جدید امروزه یعنی ایستادن و مقاومت کردن. حتا جایی که بحث برد و باخت نباشه...

( دست به وبلاگم داره خوب میشه ها!)

ordinary

یه عالمه چیز برای گفتن هست که نمیشه گفت.

من نمیدونم چرا یه جوری شدم. انگار دور و برم و دیوها فرا گرفتن.
اون حسی که روح آدم های اطراف در حین معاشرت باهاشون بهم میده یه چیز غیر قابل توصیفه!
بعد هر باری هم که بهشون شانس اثبات میدی ( که رویای خوب بودنت به حقیقت بپیونده ) همیشه گند میزنن.
جدال ابدی ذهنیتی که همیشه فکر میکنی ممکنه غلط باشه!  ولی ظاهر های قشنگ هم مخفیشون نمیکنه!

آه ... سخته!

قشنگیش بازی همیشگیی هست که برنده ای نداره!

holy shit

هیچکس حاضر نیست در هیچ حالتی دارایی هاشو با کسی تقسیم کنه!

هیچ وقت دوست داشتن ها اونقدر کامل نیست که آدم ها از پولشون بگذرن!( اینو اون کسی گفت که خودش این کار و کرده بود!)
توی این دوره زمونه که اگه دو بار راجع به به موضوع صحبت کنی در کل آدم کسل کننده ای میشی، چیزهایی که میخواد دائمی بشه جایی نخواهند داشت! برای همینه که ابدیتی دیگه وجود نداره!
عادت ها هستند که در مرور زمان برات سنت میشن.سنت هایی که برات قابل احترام اند. سنت هایی که به زودی همشون و میشکنی چون یاد میگیری که برای پیشرفت اهدافت به ابدی بودن هیچ چیزی فکر نکنی. برای همینه که از مخت میکشی بیرون و پرتشون میکنی گوشه‌ی اتاق. ناراحت میشی ، ولی بهت میگن روشنفکر!
خیلی زور داره! یکی از راه میرسه و به هر تنوعی میگه.... آخ، جدی وارد این نمیخوام بشم.
یه چیزایی تا ابد بهت فشار میاره ، حتا شامل مرور زمان هم نمیشه!
بابت این ذهنیت از آدم ها دور میشی، دستت و دراز میکنی و تا کسی نمیبینه عادت هاتو میزاری تو جیبت. دمت هم میزاری رو کولت. در میری؟؟؟ نه! برمیگردی...منتها یه جور دیگه هستی تو ظاهر بقیه...
اشکالی نداره اگه تنهایی با خودت از رویاهات بگی... منتها نه بلند بلند.
آخرش یار آوری کن که رویا بوده!
اینو اینجا تموم میکنم ، چون خیلی بحث تکراری هست.
منتها اینجا خجالت نمیکشم که بگمش...کسی نمیفهمه!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خیلی سخته ، ولی طبق یه سری مسائل که با ورود به دنیای آدم بزرگ ها یاد گرفتم، مثل اینکه ok هست اگه....
نه برای من هنوز ok نیست.

کار جدید

یه کار جالب یاد گرفتم...
هر وقت که عصبانی میشی، حتما باید بروز بدی...چون آدم ها فکر میکنن که نمیفهمی که چقدر همه چیز بزرگه یا مهمه یا حیاتیه یا...

یکی میگفت اصولا خاصیت type شما ها اینه که گاهی انقدر با یه مسئله در گیرین که خفه میشین، ولی تاثیرش رو آدم های دیگه اینه که فکر میکنن زیادی خونسردین!

در راستای  آدم فهمیده ای شدن دفعه ی بعد تو عصبانیت میخوام  یه چیزی رو خورد کنم..یا تو دیوار لیوان پرت کنم... یا داد بزنم و فحش بدم!
باید خیلی باحال باشه... دیگه تو سری خور نیستم! حقم و میگیرم نه؟؟؟

یه مرد قد بلند!

روی انگشتام بلند میشم،
 دستامو میارم بالا و تمام بدنم و میکشم،
گردنم هم تا جایی که جا داره میکشم،
وزنم و میندازم جلو....

بازم به لباش نمیرسم.

۲:۵۳

از ته دل میگم ، دلم برات خیلی تنگ میشه ، همیشه کمت میارم... حتا بعضی وقتا که کنارم نشستی...

):

 اگه اون روزی داد زدم سرت و بی ادبی کردم، اگه گریه کردم و قطع کردم، اگه ساکت شدم و باهات حرف نزدم ، اگه روم و کردم اونور و تریپ کردم ، اگه یواشکی دستم و از تو دستات بیرون کشیدم،اگه نگاه تند توی صورتت کردم ،اگه بهت تیکه انداختم،خیلی معذرت میخوام.همش  به خاطر این بوده که اون موقع از دستت عصبانی بودم ، نه به خاطر اینکه دیگه دوستت نداشتم.

رفتارام بچه گانه شده...دیگه تکرار نمیشه!

...

یکی از اساتید بزرگ علم روابط گفت:

اگر commited نیستی هیچ وقت در یک رابطه commited نباش.
--------------------------------------------------------------------------

من میگم :
تو رابطه ی دو نفره یه سری مسائل فقط با کمک دو نفر حل میشه و بس!

:

همیشه تو دنیا چپی ها انقلاب کردن و راستی ها حکومت...
ما که دست چپ و راستمون هم تشخیص نمیدیم.